Utspraak op Platt: /ɾɪnklatɐn/
Verb
Sülven: rin·klat·tern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat is jümmer en fein Schauspeel, wenn de Seekadetten in de Masten rinklattern.

Verbformen:

Infinitiv:
rin­klat­tern
PPP:
rin­klat­tert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klat­ter rin
du klat­terst rin
he/se/dat klat­tert rin
wi klat­tert rin
ji klat­tert rin
se klat­tert rin
Vergangen Tiet:
ik klat­ter rin
du klat­terst rin
he/se/dat klat­ter rin
wi klat­tern rin
ji klat­tern rin
se klat­tern rin
Perfekt:
ik bün rin­klat­tert
du büst rin­klat­tert
he/se/dat is rin­klat­tert
wi sünd rin­klat­tert
ji sünd rin­klat­tert
se sünd rin­klat­tert
Kunjunktiv:
ik klat­ter rin
du klat­terst rin
he/se/dat klat­ter rin
wi klat­tern rin
ji klat­tern rin
se klat­tern rin
Imperativ:
klat­ter rin!
klat­tert rin!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rin + klattern