Utspraak op Platt: /dvɪnɡɐ/
Substantiv
Sülven: Dwin·ger
Plural: Dwin­gers m de Dwin­ger
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: dwingen + -er