Utspraak op Platt: /afɾʏkn̩/
Verb
Sülven: af·rü·cken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­rü­cken
PPP:
af­rü­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rück af
du rü­ckst af
he/se/dat rü­ckt af
wi rü­ckt af
ji rü­ckt af
se rü­ckt af
Vergangen Tiet:
ik rück af
du rü­ckst af
he/se/dat rück af
wi rü­cken af
ji rü­cken af
se rü­cken af
Perfekt:
ik heff af­rü­ckt
du hest af­rü­ckt
he/se/dat hett af­rü­ckt
wi hebbt af­rü­ckt
ji hebbt af­rü­ckt
se hebbt af­rü­ckt
Kunjunktiv:
ik rück af
du rü­ckst af
he/se/dat rück af
wi rü­cken af
ji rü­cken af
se rü­cken af
Imperativ:
rück af!
rü­ckt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + rücken