Utspraak op Platt: /føː͡ɐbiːkɔːm̩/
Verb
Sülven: vör·bi·ka·men
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
vör­bi­ka­men
PPP:
vör­bi­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam vörbi
du kumm­st vörbi
he/se/dat kumm­t vörbi
wi kaamt vörbi
ji kaamt vörbi
se kaamt vörbi
Vergangen Tiet:
ik keem vörbi
du keemst vörbi
he/se/dat keem vörbi
wi ke­men vörbi
ji ke­men vörbi
se ke­men vörbi
Perfekt:
ik bün vör­bi­ka­men
du büst vör­bi­ka­men
he/se/dat is vör­bi­ka­men
wi sünd vör­bi­ka­men
ji sünd vör­bi­ka­men
se sünd vör­bi­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem vörbi
du keemst vörbi
he/se/dat keem vörbi
wi ke­men vörbi
ji ke­men vörbi
se ke­men vörbi
Imperativ:
kaam vörbi!
kaamt vörbi!
Infinitiv:
vör­bi­ka­men
PPP:
vör­bi­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kumm vörbi
du kumm­st vörbi
he/se/dat kumm­t vörbi
wi kaamt vörbi
ji kaamt vörbi
se kaamt vörbi
Vergangen Tiet:
ik keem vörbi
du keemst vörbi
he/se/dat keem vörbi
wi ke­men vörbi
ji ke­men vörbi
se ke­men vörbi
Perfekt:
ik bün vör­bi­ka­men
du büst vör­bi­ka­men
he/se/dat is vör­bi­ka­men
wi sünd vör­bi­ka­men
ji sünd vör­bi­ka­men
se sünd vör­bi­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem vörbi
du keemst vörbi
he/se/dat keem vörbi
wi ke­men vörbi
ji ke­men vörbi
se ke­men vörbi
Imperativ:
kumm vörbi!
kaamt vörbi!
Infinitiv:
vör­bi­ka­men
PPP:
vör­bi­ka­men
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kaam vörbi
du kümm­st vörbi
he/se/dat kümm­t vörbi
wi kaamt vörbi
ji kaamt vörbi
se kaamt vörbi
Vergangen Tiet:
ik keem vörbi
du keemst vörbi
he/se/dat keem vörbi
wi ke­men vörbi
ji ke­men vörbi
se ke­men vörbi
Perfekt:
ik bün vör­bi­ka­men
du büst vör­bi­ka­men
he/se/dat is vör­bi­ka­men
wi sünd vör­bi­ka­men
ji sünd vör­bi­ka­men
se sünd vör­bi­ka­men
Kunjunktiv:
ik keem vörbi
du keemst vörbi
he/se/dat keem vörbi
wi ke­men vörbi
ji ke­men vörbi
se ke­men vörbi
Imperativ:
kaam vörbi!
kaamt vörbi!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vörbi + kamen