Verb
Sülven: a·ckern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
a­ckern
PPP:
a­ckert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik a­cker
du a­ckerst
he/se/dat a­ckert
wi a­ckert
ji a­ckert
se a­ckert
Vergangen Tiet:
ik a­cker
du a­ckerst
he/se/dat a­cker
wi a­ckern
ji a­ckern
se a­ckern
Perfekt:
ik heff a­ckert
du hest a­ckert
he/se/dat hett a­ckert
wi hebbt a­ckert
ji hebbt a­ckert
se hebbt a­ckert
Kunjunktiv:
ik a­cker
du a­ckerst
he/se/dat a­cker
wi a­ckern
ji a­ckern
se a­ckern
Imperativ:
a­cker!
a­ckert!

Etymologie:

Woort afleidt von: Acker