Utspraak op Platt: /anbɾøːy̯n/
Verb
Sülven: an·bröhn
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­bröhn
PPP:
an­bröht
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bröh an
du bröhst an
he/se/dat bröht an
wi bröht an
ji bröht an
se bröht an
Vergangen Tiet:
ik bröh an
du bröhst an
he/se/dat bröh an
wi bröhn an
ji bröhn an
se bröhn an
Perfekt:
ik heff an­bröht
du hest an­bröht
he/se/dat hett an­bröht
wi hebbt an­bröht
ji hebbt an­bröht
se hebbt an­bröht
Kunjunktiv:
ik bröh an
du bröhst an
he/se/dat bröh an
wi bröhn an
ji bröhn an
se bröhn an
Imperativ:
bröh an!
bröht an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + bröhn