Utspraak op Platt: /ankɾuːpm̩/
Verb
Sülven: an·kru·pen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­kru­pen
PPP:
an­kra­pen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kruup an
du krüpp­st an
he/se/dat krüpp­t an
wi kruupt an
ji kruupt an
se kruupt an
Vergangen Tiet:
ik krööp an
du krööpst an
he/se/dat krööp an
wi krö­pen an
ji krö­pen an
se krö­pen an
Perfekt:
ik bün an­kra­pen
du büst an­kra­pen
he/se/dat is an­kra­pen
wi sünd an­kra­pen
ji sünd an­kra­pen
se sünd an­kra­pen
Kunjunktiv:
ik krööp an
du krööpst an
he/se/dat krööp an
wi krö­pen an
ji krö­pen an
se krö­pen an
Imperativ:
kruup an!
kruupt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + krupen