Utspraak op Platt: /tvaɪ̯klaɪ̯ən/
Verb
Sülven: twei·klei·en
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
De Katt kleit uns de Tapeten twei.

Verbformen:

Infinitiv:
twei­klei­en
PPP:
twei­kleit
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klei twei
du kleist twei
he/se/dat kleit twei
wi kleit twei
ji kleit twei
se kleit twei
Vergangen Tiet:
ik klei twei
du kleist twei
he/se/dat klei twei
wi klein twei
ji klein twei
se klein twei
Perfekt:
ik heff twei­kleit
du hest twei­kleit
he/se/dat hett twei­kleit
wi hebbt twei­kleit
ji hebbt twei­kleit
se hebbt twei­kleit
Kunjunktiv:
ik klei twei
du kleist twei
he/se/dat klei twei
wi klein twei
ji klein twei
se klein twei
Imperativ:
klei twei!
kleit twei!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: twei + kleien