Utspraak op Platt: /duːtjə/
Substantiv
Sülven: Duut·je
Plural: Duut­jes m de Duut­je
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Giff diene Tanten man en Duutje!

Etymologie:

Woort afleidt von: -je