Utspraak op Platt: /ʃɾiːn̩/
Verb
Sülven: schrie·nen
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
smatten, kellen
düütsch:
schmerzen
brennen
von einer Verletzung
jucken
stark, von einer Verletzung
beißen
von einer Verletzung
nedderlandsch:
schrijnen

Verbformen:

Infinitiv:
schrie­nen
PPP:
schrient
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schrien
du schrienst
he/se/dat schrient
wi schrient
ji schrient
se schrient
Vergangen Tiet:
ik schrien
du schrienst
he/se/dat schrien
wi schrie­nen
ji schrie­nen
se schrie­nen
Perfekt:
ik heff schrient
du hest schrient
he/se/dat hett schrient
wi hebbt schrient
ji hebbt schrient
se hebbt schrient
Kunjunktiv:
ik schrien
du schrienst
he/se/dat schrien
wi schrie­nen
ji schrie­nen
se schrie­nen
Imperativ:
schrien!
schrient!
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.