Utspraak op Platt: /fəɾfʊmfaɪ̯n/
Verb
Sülven: ver·fum·fein
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett all sien Geld verfumfeit.

Verbformen:

Infinitiv:
ver­fum­fein
PPP:
ver­fum­feit
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­fum­fei
du ver­fum­feist
he/se/dat ver­fum­feit
wi ver­fum­feit
ji ver­fum­feit
se ver­fum­feit
Vergangen Tiet:
ik ver­fum­fei
du ver­fum­feist
he/se/dat ver­fum­fei
wi ver­fum­fein
ji ver­fum­fein
se ver­fum­fein
Perfekt:
ik heff ver­fum­feit
du hest ver­fum­feit
he/se/dat hett ver­fum­feit
wi hebbt ver­fum­feit
ji hebbt ver­fum­feit
se hebbt ver­fum­feit
Kunjunktiv:
ik ver­fum­fei
du ver­fum­feist
he/se/dat ver­fum­fei
wi ver­fum­fein
ji ver­fum­fein
se ver­fum­fein
Imperativ:
ver­fum­fei!
ver­fum­feit!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + fumfein