Utspraak op Platt: /knuːstn̩/
Substantiv
Sülven: Knuus·ten
Plural: Knuus­ten m de Knuus­ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Knuusten is mi to hatt.

Etymologie:

Woort afleidt von: Knuust