Utspraak op Platt: /smøːy̯ɡəln/
Verb
Sülven: smö·geln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en Smögel smöken

Verbformen:

Infinitiv:
smö­geln
PPP:
smö­gelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik smö­gel
du smö­gelst
he/se/dat smö­gelt
wi smö­gelt
ji smö­gelt
se smö­gelt
Vergangen Tiet:
ik smö­gel
du smö­gelst
he/se/dat smö­gel
wi smö­geln
ji smö­geln
se smö­geln
Perfekt:
ik heff smö­gelt
du hest smö­gelt
he/se/dat hett smö­gelt
wi hebbt smö­gelt
ji hebbt smö­gelt
se hebbt smö­gelt
Kunjunktiv:
ik smö­gel
du smö­gelst
he/se/dat smö­gel
wi smö­geln
ji smö­geln
se smö­geln
Imperativ:
smö­gel!
smö­gelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Smögel
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.