Utspraak op Platt: /kɾʏnkəln/
Verb
Sülven: krün·keln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
krün­keln
PPP:
krün­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krün­kel
du krün­kelst
he/se/dat krün­kelt
wi krün­kelt
ji krün­kelt
se krün­kelt
Vergangen Tiet:
ik krün­kel
du krün­kelst
he/se/dat krün­kel
wi krün­keln
ji krün­keln
se krün­keln
Perfekt:
ik heff krün­kelt
du hest krün­kelt
he/se/dat hett krün­kelt
wi hebbt krün­kelt
ji hebbt krün­kelt
se hebbt krün­kelt
Kunjunktiv:
ik krün­kel
du krün­kelst
he/se/dat krün­kel
wi krün­keln
ji krün­keln
se krün­keln
Imperativ:
krün­kel!
krün­kelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Krünkel