Utspraak op Platt: /afstɾɛːpəln/
Verb
Sülven: af·stre·peln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­stre­peln
PPP:
af­stre­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik stre­pel af
du stre­pelst af
he/se/dat stre­pelt af
wi stre­pelt af
ji stre­pelt af
se stre­pelt af
Vergangen Tiet:
ik stre­pel af
du stre­pelst af
he/se/dat stre­pel af
wi stre­peln af
ji stre­peln af
se stre­peln af
Perfekt:
ik heff af­stre­pelt
du hest af­stre­pelt
he/se/dat hett af­stre­pelt
wi hebbt af­stre­pelt
ji hebbt af­stre­pelt
se hebbt af­stre­pelt
Kunjunktiv:
ik stre­pel af
du stre­pelst af
he/se/dat stre­pel af
wi stre­peln af
ji stre­peln af
se stre­peln af
Imperativ:
stre­pel af!
stre­pelt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + strepeln