Utspraak op Platt: /piːpəln/
Verb
Sülven: pie·peln
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sik krank föhlen
düütsch:
kränkeln

Verbformen:

Infinitiv:
pie­peln
PPP:
pie­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pie­pel
du pie­pelst
he/se/dat pie­pelt
wi pie­pelt
ji pie­pelt
se pie­pelt
Vergangen Tiet:
ik pie­pel
du pie­pelst
he/se/dat pie­pel
wi pie­peln
ji pie­peln
se pie­peln
Perfekt:
ik heff pie­pelt
du hest pie­pelt
he/se/dat hett pie­pelt
wi hebbt pie­pelt
ji hebbt pie­pelt
se hebbt pie­pelt
Kunjunktiv:
ik pie­pel
du pie­pelst
he/se/dat pie­pel
wi pie­peln
ji pie­peln
se pie­peln
Imperativ:
pie­pel!
pie­pelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: piepen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.