Knacken op Plattdüütsch

Utspraak op Platt: /knakn̩/

Substantiv

Sülven: Kna·cken

Plural: Knacken m de Knacken

[1]

Koort

Opbowoortschatt

plattdüütsch:

dick Stück

to’n Bispeel Broot, Speck

düütsch:

dicke Scheibe

Bispelen:

Snied mi man en önnigen Knacken Wust af!

Identische Wöör ››› knacken ❔︎

Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.