Werkwoordvormen:
infinitief:
spökern
voltooid deelwoord:
spökert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik spöker
du spökerst
he/se/dat spökert
wi spökert
ji spökert
se spökert
verleden:
ik spöker
du spökerst
he/se/dat spöker
wi spökern
ji spökern
se spökern
voltooid:
ik heff spökert
du hest spökert
he/se/dat hett spökert
wi hebbt spökert
ji hebbt spökert
se hebbt spökert
conjunctief:
ik spöker
du spökerst
he/se/dat spöker
wi spökern
ji spökern
se spökern
imperatief:
spöker!
spökert!
Etymologie:
Woord afgeleid van: spöken