Aussprache op Platt: /anɾœɪ̯kɐn/
Verb
Silbentrennung: an·rö·kern
[1]
Aufbauwortschatz
plattdeutsch:
deutsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­rö­kern
Partizip Perfekt:
an­rö­kert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik rö­ker an
du rö­kerst an
he/se/dat rö­kert an
wi rö­kert an
ji rö­kert an
se rö­kert an
Imperfekt:
ik rö­ker an
du rö­kerst an
he/se/dat rö­ker an
wi rö­kern an
ji rö­kern an
se rö­kern an
Perfekt:
ik heff an­rö­kert
du hest an­rö­kert
he/se/dat hett an­rö­kert
wi hebbt an­rö­kert
ji hebbt an­rö­kert
se hebbt an­rö­kert
Konjunktiv:
ik rö­ker an
du rö­kerst an
he/se/dat rö­ker an
wi rö­kern an
ji rö­kern an
se rö­kern an
Imperativ:
rö­ker an!
rö­kert an!

Etymologie:

Zusammengesetztes Wort bestehend aus: an + rökern