Utspraak op Platt: /anɾœɪ̯kɐn/
Verb
Sülven: an·rö·kern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­rö­kern
PPP:
an­rö­kert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rö­ker an
du rö­kerst an
he/se/dat rö­kert an
wi rö­kert an
ji rö­kert an
se rö­kert an
Vergangen Tiet:
ik rö­ker an
du rö­kerst an
he/se/dat rö­ker an
wi rö­kern an
ji rö­kern an
se rö­kern an
Perfekt:
ik heff an­rö­kert
du hest an­rö­kert
he/se/dat hett an­rö­kert
wi hebbt an­rö­kert
ji hebbt an­rö­kert
se hebbt an­rö­kert
Kunjunktiv:
ik rö­ker an
du rö­kerst an
he/se/dat rö­ker an
wi rö­kern an
ji rö­kern an
se rö­kern an
Imperativ:
rö­ker an!
rö­kert an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + rökern