Pronunciation: /anbɪn̩/
verb
Syllabication: an·bin·nen
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
tie
Dutch:
German:
Examples:
[2]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
den Faslam vörbereiden
English:
Examples:

Verbforms:

infinitive:
an­bin­nen
past participle:
an­bun­nen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik binn an
du binn­st an
he/se/dat binn­t an
wi binn­t an
ji binn­t an
se binn­t an
past:
ik bünn an
du bünn­st an
he/se/dat bünn an
wi bün­nen an
ji bün­nen an
se bün­nen an
perfect:
ik heff an­bun­nen
du hest an­bun­nen
he/se/dat hett an­bun­nen
wi hebbt an­bun­nen
ji hebbt an­bun­nen
se hebbt an­bun­nen
conjunctive:
ik bünn an
du bünn­st an
he/se/dat bünn an
wi bün­nen an
ji bün­nen an
se bün­nen an
imperative:
binn an!
binn­t an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + binnen