Pronunciation: /affɛɪ̯ɡn̩/
verb
Syllabication: af·fe·gen
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:
Feeg man ees den Disch af.
[2]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:
As he den groten Hund seeg, is he affeegt.

Verbforms:

infinitive:
af­fe­gen
past participle:
af­feegt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik feeg af
du feegst af
he/se/dat feegt af
wi feegt af
ji feegt af
se feegt af
past:
ik feeg af
du feegst af
he/se/dat feeg af
wi fe­gen af
ji fe­gen af
se fe­gen af
perfect:
ik heff af­feegt
du hest af­feegt
he/se/dat hett af­feegt
wi hebbt af­feegt
ji hebbt af­feegt
se hebbt af­feegt
conjunctive:
ik feeg af
du feegst af
he/se/dat feeg af
wi fe­gen af
ji fe­gen af
se fe­gen af
imperative:
feeg af!
feegt af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + fegen