Pronunciation: /ʏmhɛbm̩/
verb
Syllabication: üm·heb·ben
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:
De Hund hett keen Halsband üm.

Verbforms:

infinitive:
üm­heb­ben
past participle:
üm­hatt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik heff üm
du hest üm
he/se/dat hett üm
wi hebb­t üm
ji hebb­t üm
se hebb­t üm
past:
ik harr üm
du harr­st üm
he/se/dat harr üm
wi harr­n üm
ji harr­n üm
se harr­n üm
perfect:
ik heff üm­hatt
du hest üm­hatt
he/se/dat hett üm­hatt
wi hebbt üm­hatt
ji hebbt üm­hatt
se hebbt üm­hatt
conjunctive:
ik harr üm
du harr­st üm
he/se/dat harr üm
wi harr­n üm
ji harr­n üm
se harr­n üm
imperative:
heff üm!
hebb­t üm!

Etymology:

Compound word constructed from: üm + hebben