Utspraak op Platt: /ʏmhɛbm̩/
Verb
Sülven: üm·heb·ben
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Hund hett keen Halsband üm.

Verbformen:

Infinitiv:
üm­heb­ben
PPP:
üm­hatt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik heff üm
du hest üm
he/se/dat hett üm
wi hebb­t üm
ji hebb­t üm
se hebb­t üm
Vergangen Tiet:
ik harr üm
du harr­st üm
he/se/dat harr üm
wi harr­n üm
ji harr­n üm
se harr­n üm
Perfekt:
ik heff üm­hatt
du hest üm­hatt
he/se/dat hett üm­hatt
wi hebbt üm­hatt
ji hebbt üm­hatt
se hebbt üm­hatt
Kunjunktiv:
ik harr üm
du harr­st üm
he/se/dat harr üm
wi harr­n üm
ji harr­n üm
se harr­n üm
Imperativ:
heff üm!
hebb­t üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + hebben