Pronunciation: /anfaŋn̩/
verb
Syllabication: an·fan·gen
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
an­fan­gen
past participle:
an­fun­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik fan­g an
du fan­gst an
he/se/dat fan­gt an
wi fan­gt an
ji fan­gt an
se fan­gt an
past:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
perfect:
ik bün an­fun­gen
du büst an­fun­gen
he/se/dat is an­fun­gen
wi sünd an­fun­gen
ji sünd an­fun­gen
se sünd an­fun­gen
conjunctive:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
imperative:
fan­g an!
fan­gt an!
infinitive:
an­fan­gen
past participle:
an­fan­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik fan­g an
du fan­gst an
he/se/dat fan­gt an
wi fan­gt an
ji fan­gt an
se fan­gt an
past:
ik fun­g an
du fun­gst an
he/se/dat fun­g an
wi fun­gen an
ji fun­gen an
se fun­gen an
perfect:
ik bün an­fan­gen
du büst an­fan­gen
he/se/dat is an­fan­gen
wi sünd an­fan­gen
ji sünd an­fan­gen
se sünd an­fan­gen
conjunctive:
ik fun­g an
du fun­gst an
he/se/dat fun­g an
wi fun­gen an
ji fun­gen an
se fun­gen an
imperative:
fan­g an!
fan­gt an!
infinitive:
an­fan­gen
past participle:
an­fan­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik fan­g an
du fan­gst an
he/se/dat fan­gt an
wi fan­gt an
ji fan­gt an
se fan­gt an
past:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
perfect:
ik bün an­fan­gen
du büst an­fan­gen
he/se/dat is an­fan­gen
wi sünd an­fan­gen
ji sünd an­fan­gen
se sünd an­fan­gen
conjunctive:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
imperative:
fan­g an!
fan­gt an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + fangen
Identical words ››› anfängen ❔︎