werkwoord
Afbreking: an·fan·gen
[1]
geavanceerde woordenschat
Nedersaksisch:
Nederlands:
Engels:
Duits:

Werkwoordvormen:

infinitief:
an­fan­gen
voltooid deelwoord:
an­fun­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik fan­g an
du fan­gst an
he/se/dat fan­gt an
wi fan­gt an
ji fan­gt an
se fan­gt an
verleden:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
voltooid:
ik bün an­fun­gen
du büst an­fun­gen
he/se/dat is an­fun­gen
wi sünd an­fun­gen
ji sünd an­fun­gen
se sünd an­fun­gen
conjunctief:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
imperatief:
fan­g an!
fan­gt an!
infinitief:
an­fan­gen
voltooid deelwoord:
an­fan­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik fan­g an
du fan­gst an
he/se/dat fan­gt an
wi fan­gt an
ji fan­gt an
se fan­gt an
verleden:
ik fun­g an
du fun­gst an
he/se/dat fun­g an
wi fun­gen an
ji fun­gen an
se fun­gen an
voltooid:
ik bün an­fan­gen
du büst an­fan­gen
he/se/dat is an­fan­gen
wi sünd an­fan­gen
ji sünd an­fan­gen
se sünd an­fan­gen
conjunctief:
ik fun­g an
du fun­gst an
he/se/dat fun­g an
wi fun­gen an
ji fun­gen an
se fun­gen an
imperatief:
fan­g an!
fan­gt an!
infinitief:
an­fan­gen
voltooid deelwoord:
an­fan­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik fan­g an
du fan­gst an
he/se/dat fan­gt an
wi fan­gt an
ji fan­gt an
se fan­gt an
verleden:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
voltooid:
ik bün an­fan­gen
du büst an­fan­gen
he/se/dat is an­fan­gen
wi sünd an­fan­gen
ji sünd an­fan­gen
se sünd an­fan­gen
conjunctief:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
imperatief:
fan­g an!
fan­gt an!

Etymologie:

Samengesteld woord gevormd door: an + fangen
Identieke woorden ››› anfängen ❔︎