Utspraak op Platt: /anfaŋn̩/
Verb
Sülven: an·fan·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­fan­gen
PPP:
an­fun­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fan­g an
du fan­gst an
he/se/dat fan­gt an
wi fan­gt an
ji fan­gt an
se fan­gt an
Vergangen Tiet:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
Perfekt:
ik bün an­fun­gen
du büst an­fun­gen
he/se/dat is an­fun­gen
wi sünd an­fun­gen
ji sünd an­fun­gen
se sünd an­fun­gen
Kunjunktiv:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
Imperativ:
fan­g an!
fan­gt an!
Infinitiv:
an­fan­gen
PPP:
an­fan­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fan­g an
du fan­gst an
he/se/dat fan­gt an
wi fan­gt an
ji fan­gt an
se fan­gt an
Vergangen Tiet:
ik fun­g an
du fun­gst an
he/se/dat fun­g an
wi fun­gen an
ji fun­gen an
se fun­gen an
Perfekt:
ik bün an­fan­gen
du büst an­fan­gen
he/se/dat is an­fan­gen
wi sünd an­fan­gen
ji sünd an­fan­gen
se sünd an­fan­gen
Kunjunktiv:
ik fun­g an
du fun­gst an
he/se/dat fun­g an
wi fun­gen an
ji fun­gen an
se fun­gen an
Imperativ:
fan­g an!
fan­gt an!
Infinitiv:
an­fan­gen
PPP:
an­fan­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fan­g an
du fan­gst an
he/se/dat fan­gt an
wi fan­gt an
ji fan­gt an
se fan­gt an
Vergangen Tiet:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
Perfekt:
ik bün an­fan­gen
du büst an­fan­gen
he/se/dat is an­fan­gen
wi sünd an­fan­gen
ji sünd an­fan­gen
se sünd an­fan­gen
Kunjunktiv:
ik fün­g an
du fün­gst an
he/se/dat fün­g an
wi fün­gen an
ji fün­gen an
se fün­gen an
Imperativ:
fan­g an!
fan­gt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + fangen
Identische Wöör ››› anfängen ❔︎