Pronunciation: /stɾʊmpəln/
verb
Syllabication: strum·peln
[1]
advanced vocabulary
Examples:
Ik bün strumpelt un op de Nees fullen.

Verbforms:

infinitive:
strum­peln
past participle:
strum­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik strum­pel
du strum­pelst
he/se/dat strum­pelt
wi strum­pelt
ji strum­pelt
se strum­pelt
past:
ik strum­pel
du strum­pelst
he/se/dat strum­pel
wi strum­peln
ji strum­peln
se strum­peln
perfect:
ik heff strum­pelt
du hest strum­pelt
he/se/dat hett strum­pelt
wi hebbt strum­pelt
ji hebbt strum­pelt
se hebbt strum­pelt
conjunctive:
ik strum­pel
du strum­pelst
he/se/dat strum­pel
wi strum­peln
ji strum­peln
se strum­peln
imperative:
strum­pel!
strum­pelt!