Utspraak op Platt: /dʊln̩/
Verb
Sülven: dul·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik kann nich dullen, dat du dat deist!

Verbformen:

Infinitiv:
dul­len
PPP:
dull­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik dull
du dull­st
he/se/dat dull­t
wi dull­t
ji dull­t
se dull­t
Vergangen Tiet:
ik dull
du dull­st
he/se/dat dull
wi dul­len
ji dul­len
se dul­len
Perfekt:
ik heff dull­t
du hest dull­t
he/se/dat hett dull­t
wi hebbt dull­t
ji hebbt dull­t
se hebbt dull­t
Kunjunktiv:
ik dull
du dull­st
he/se/dat dull
wi dul­len
ji dul­len
se dul­len
Imperativ:
dull!
dull­t!

Etymologie:

Woort afleidt von: Duld