Utspraak op Platt: /fəɾklakɐn/
Verb
Sülven: ver·kla·ckern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ver­kla­ckern
PPP:
ver­kla­ckert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­kla­cker
du ver­kla­ckerst
he/se/dat ver­kla­ckert
wi ver­kla­ckert
ji ver­kla­ckert
se ver­kla­ckert
Vergangen Tiet:
ik ver­kla­cker
du ver­kla­ckerst
he/se/dat ver­kla­cker
wi ver­kla­ckern
ji ver­kla­ckern
se ver­kla­ckern
Perfekt:
ik heff ver­kla­ckert
du hest ver­kla­ckert
he/se/dat hett ver­kla­ckert
wi hebbt ver­kla­ckert
ji hebbt ver­kla­ckert
se hebbt ver­kla­ckert
Kunjunktiv:
ik ver­kla­cker
du ver­kla­ckerst
he/se/dat ver­kla­cker
wi ver­kla­ckern
ji ver­kla­ckern
se ver­kla­ckern
Imperativ:
ver­kla­cker!
ver­kla­ckert!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + klackern