Utspraak op Platt: /fəɾdʊmdyːvəln/
Verb
Sülven: ver·dumm·dü·veln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
con
Bispelen:
Willst du mi verdummdüveln!?

Verbformen:

Infinitiv:
ver­dumm­dü­veln
PPP:
ver­dumm­dü­velt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­dumm­dü­vel
du ver­dumm­dü­velst
he/se/dat ver­dumm­dü­velt
wi ver­dumm­dü­velt
ji ver­dumm­dü­velt
se ver­dumm­dü­velt
Vergangen Tiet:
ik ver­dumm­dü­vel
du ver­dumm­dü­velst
he/se/dat ver­dumm­dü­vel
wi ver­dumm­dü­veln
ji ver­dumm­dü­veln
se ver­dumm­dü­veln
Perfekt:
ik heff ver­dumm­dü­velt
du hest ver­dumm­dü­velt
he/se/dat hett ver­dumm­dü­velt
wi hebbt ver­dumm­dü­velt
ji hebbt ver­dumm­dü­velt
se hebbt ver­dumm­dü­velt
Kunjunktiv:
ik ver­dumm­dü­vel
du ver­dumm­dü­velst
he/se/dat ver­dumm­dü­vel
wi ver­dumm­dü­veln
ji ver­dumm­dü­veln
se ver­dumm­dü­veln
Imperativ:
ver­dumm­dü­vel!
ver­dumm­dü­velt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + dumm + Düvel