Wöörbook

nee Översetten vörslaan
Schien
(/ˈʃiːn/, Substantiv, Plattdüütsch)
m
[1]Koort
002 003 006 007 008 009 011 010 025 028 019 018 020 049 004 021 005 026 033 048 092 099 093 040 032 094 047 015 022 043 031 068 097 098 100 095 109 096 035 069 070 034 063 065 073 062 016 001 074 036 041 101 075 082 042 067 066 044 116 115 081 080 072 061 071 050 024 030 029 013 014 078 051 077 079 060 054 017 052 064 053 105 103 102 104 106 107 083 084 085 108 086 087 027 037 038 088 110 111 058 112 091 076 089 090 113 059 057 046 114 039 045 056 012 023 055 117 118

Dialektinformationen:

    gröön: warrt dor bruukt;     rood: warrt dor nich bruukt;     witt: keen Infos
1. Stader Geest
Marcus Buck: mündlich nawiest op de Stoder Geest
47. Waldeggsch
Karl Bauer: Waldeckisches Wörterbuch nebst Dialektproben. Wöörlist, Sied 90
60. Oost-Mekelbörgsch
Carl Friedrich Müller: Reuter-Lexikon. Sied 114
64. Ollmärker Platt
Johann Friedrich Danneil: Wörterbuch der altmärkisch-plattdeutschen Mundart. Schmidt, Soltwedel 1859, Sied 185
96. Builefeldsch
Friedrich Schwagmeyer: Der Lautstand der ravensbergischen Mundart von Hiddenhausen. Trenkel, Berlin 1908, Sied 48
116. Süüdwest-Oostfäälsch
Jahrbuch des Vereins für niederdeutsche Sprachforschung, Johrgang 88, Sied 1908

Bedüden:

Plattdüütsch:
Lüchten, Glänzen
Engelsch:
shine gem
Hoochdüütsch:
Schein gem

Etymologie:

von schienen