Utspraak op Platt: /fəɾhɪnɐn/
Verb
Sülven: ver·hin·nern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik wull dat nich, aver ik kunn dat nich verhinnern.

Verbformen:

Infinitiv:
ver­hin­nern
PPP:
ver­hin­nert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­hin­ner
du ver­hin­nerst
he/se/dat ver­hin­nert
wi ver­hin­nert
ji ver­hin­nert
se ver­hin­nert
Vergangen Tiet:
ik ver­hin­ner
du ver­hin­nerst
he/se/dat ver­hin­ner
wi ver­hin­nern
ji ver­hin­nern
se ver­hin­nern
Perfekt:
ik heff ver­hin­nert
du hest ver­hin­nert
he/se/dat hett ver­hin­nert
wi hebbt ver­hin­nert
ji hebbt ver­hin­nert
se hebbt ver­hin­nert
Kunjunktiv:
ik ver­hin­ner
du ver­hin­nerst
he/se/dat ver­hin­ner
wi ver­hin­nern
ji ver­hin­nern
se ver­hin­nern
Imperativ:
ver­hin­ner!
ver­hin­nert!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + hinnern