Utspraak op Platt: /uːtspɾɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: ut·spre·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Dat kann ik nich utspreken.
[2]
Randwoortschatt
Bispelen:
Amerika spröök Düütschland 1917 den Krieg ut.

Verbformen:

Infinitiv:
ut­spre­ken
PPP:
ut­spra­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spreek ut
du spri­ckst ut
he/se/dat spri­ckt ut
wi spreekt ut
ji spreekt ut
se spreekt ut
Vergangen Tiet:
ik spröök ut
du spröökst ut
he/se/dat spröök ut
wi sprö­ken ut
ji sprö­ken ut
se sprö­ken ut
Perfekt:
ik heff ut­spra­ken
du hest ut­spra­ken
he/se/dat hett ut­spra­ken
wi hebbt ut­spra­ken
ji hebbt ut­spra­ken
se hebbt ut­spra­ken
Kunjunktiv:
ik spröök ut
du spröökst ut
he/se/dat spröök ut
wi sprö­ken ut
ji sprö­ken ut
se sprö­ken ut
Imperativ:
spreek ut!
spreekt ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + spreken

Quellen: