Utspraak op Platt: /fəɾbʊtn̩/
Verb
Sülven: ver·but·ten
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ver­but­ten
PPP:
ver­butt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­butt
du ver­butt­st
he/se/dat ver­butt
wi ver­butt
ji ver­butt
se ver­butt
Vergangen Tiet:
ik ver­butt
du ver­butt­st
he/se/dat ver­butt
wi ver­but­ten
ji ver­but­ten
se ver­but­ten
Perfekt:
ik bün ver­butt
du büst ver­butt
he/se/dat is ver­butt
wi sünd ver­butt
ji sünd ver­butt
se sünd ver­butt
Kunjunktiv:
ik ver­butt
du ver­butt­st
he/se/dat ver­butt
wi ver­but­ten
ji ver­but­ten
se ver­but­ten
Imperativ:
ver­butt!
ver­butt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + butt