Utspraak op Platt: /daɡlœɪ̯nɐn/
Verb
Sülven: dag·löh·nern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
As ik jung weer, heff ik en ganze Tiet bi’n Buur daglöhnert.

Verbformen:

Infinitiv:
dag­löh­nern
PPP:
dag­löh­nert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik dag­löh­ner
du dag­löh­nerst
he/se/dat dag­löh­nert
wi dag­löh­nert
ji dag­löh­nert
se dag­löh­nert
Vergangen Tiet:
ik dag­löh­ner
du dag­löh­nerst
he/se/dat dag­löh­ner
wi dag­löh­nern
ji dag­löh­nern
se dag­löh­nern
Perfekt:
ik heff dag­löh­nert
du hest dag­löh­nert
he/se/dat hett dag­löh­nert
wi hebbt dag­löh­nert
ji hebbt dag­löh­nert
se hebbt dag­löh­nert
Kunjunktiv:
ik dag­löh­ner
du dag­löh­nerst
he/se/dat dag­löh­ner
wi dag­löh­nern
ji dag­löh­nern
se dag­löh­nern
Imperativ:
dag­löh­ner!
dag­löh­nert!

Etymologie:

Woort afleidt von: Daglöhner