Utspraak op Platt: /ɾɛkhalsn̩/
Verb
Sülven: reck·hal·sen
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
den Kopp hoogrecken
düütsch:
den Hals recken
Bispelen:
Na’n Unfall weren de Lüüd, de ümto stünnen, all an’t Reckhalsen un Muulapen.
[2]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
stolzeren
düütsch:
stolzieren
stolz einhergehen
sich geziert benehmen

Verbformen:

Infinitiv:
reck­hal­sen
PPP:
reck­halst
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik reck­hals
du reck­halst
he/se/dat reck­halst
wi reck­halst
ji reck­halst
se reck­halst
Vergangen Tiet:
ik reck­hals
du reck­halst
he/se/dat reck­hals
wi reck­hal­sen
ji reck­hal­sen
se reck­hal­sen
Perfekt:
ik heff reck­halst
du hest reck­halst
he/se/dat hett reck­halst
wi hebbt reck­halst
ji hebbt reck­halst
se hebbt reck­halst
Kunjunktiv:
ik reck­hals
du reck­halst
he/se/dat reck­hals
wi reck­hal­sen
ji reck­hal­sen
se reck­hal­sen
Imperativ:
reck­hals!
reck­halst!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: recken + Hals
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.