re­cken op Plattdüütsch

Nee Översetten vörslahn
Utspraak: /ˈɾɛkn̩/
Verb
Sülven: re·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
herlangen
engelsch:
=
reach
düütsch:
=
reichen
geben
Bispelen:
[1] Reck mi mal de Tang röver.
[2]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
utlangen
düütsch:
=
reichen
ausreichen
genügen
Bispelen:
[1] Reckt dat al oder schall ik di noch mehr op 'n Teller doon?
[3]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sik utdehnen
engelsch:
=
reach
düütsch:
sich ausdehnen
=
reichen
Bispelen:
[1] Mien Feld reckt bet dor achtern an den Boom.
[4]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
strecken, dehnen
düütsch:
=
recken
strecken
dehnen
Bispelen:
[1] Helpst du mi, de Wäsch recken un tohoopnehmen?
[5]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
Arms un Been utstrecken
düütsch:
=
sich recken
Bispelen:
[1] Ik mutt mi eerstmal recken, miene Arms sünd al ganz stief.

Verbformen:

Infinitiv:
re­cken
PPP:
re­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik re­ck
du re­ckst
he/se/dat re­ckt
wi re­ckt
ji re­ckt
se re­ckt
Vergangen Tiet:
ik re­ck
du re­ckst
he/se/dat re­ck
wi re­cken
ji re­cken
se re­cken
Perfekt:
ik heff re­ckt
du hest re­ckt
he/se/dat hett re­ckt
wi hebbt re­ckt
ji hebbt re­ckt
se hebbt re­ckt
Kunjunktiv:
ik re­ck
du re­ckst
he/se/dat re­ck
wi re­cken
ji re­cken
se re­cken
Imperativ:
re­ck!
re­ckt!

Tohoopsett Wöör:

afrecken anrecken dalrecken ranrecken reckhalsen rutrecken utrecken verrecken
Riemwöör