Utspraak op Platt: /ʃɛtɐn/
Verb
Sülven: schet·tern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
schet­tern
PPP:
schet­tert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schet­ter
du schet­terst
he/se/dat schet­tert
wi schet­tert
ji schet­tert
se schet­tert
Vergangen Tiet:
ik schet­ter
du schet­terst
he/se/dat schet­ter
wi schet­tern
ji schet­tern
se schet­tern
Perfekt:
ik heff schet­tert
du hest schet­tert
he/se/dat hett schet­tert
wi hebbt schet­tert
ji hebbt schet­tert
se hebbt schet­tert
Kunjunktiv:
ik schet­ter
du schet­terst
he/se/dat schet­ter
wi schet­tern
ji schet­tern
se schet­tern
Imperativ:
schet­ter!
schet­tert!

Etymologie:

Woort afleidt von: Schetter