plattdüütsch:
düütsch:
Verbformen:
Infinitiv:
spricheln
PPP:
sprichelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik sprichel
du sprichelst
he/se/dat sprichelt
wi sprichelt
ji sprichelt
se sprichelt
Vergangen Tiet:
ik sprichel
du sprichelst
he/se/dat sprichel
wi spricheln
ji spricheln
se spricheln
Perfekt:
ik heff sprichelt
du hest sprichelt
he/se/dat hett sprichelt
wi hebbt sprichelt
ji hebbt sprichelt
se hebbt sprichelt
Kunjunktiv:
ik sprichel
du sprichelst
he/se/dat sprichel
wi spricheln
ji spricheln
se spricheln
Imperativ:
sprichel!
sprichelt!
Etymologie:
Woort afleidt von: sprichen