Utspraak op Platt: /spɾɪçəln/
Verb
Sülven: spri·cheln
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
spri­cheln
PPP:
spri­chelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spri­chel
du spri­chelst
he/se/dat spri­chelt
wi spri­chelt
ji spri­chelt
se spri­chelt
Vergangen Tiet:
ik spri­chel
du spri­chelst
he/se/dat spri­chel
wi spri­cheln
ji spri­cheln
se spri­cheln
Perfekt:
ik heff spri­chelt
du hest spri­chelt
he/se/dat hett spri­chelt
wi hebbt spri­chelt
ji hebbt spri­chelt
se hebbt spri­chelt
Kunjunktiv:
ik spri­chel
du spri­chelst
he/se/dat spri­chel
wi spri­cheln
ji spri­cheln
se spri­cheln
Imperativ:
spri­chel!
spri­chelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: sprichen