Utspraak op Platt: /klɪnkɐn/
Verb
Sülven: klin·kern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
Klinkers verboen
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
klin­kern
PPP:
klin­kert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klin­ker
du klin­kerst
he/se/dat klin­kert
wi klin­kert
ji klin­kert
se klin­kert
Vergangen Tiet:
ik klin­ker
du klin­kerst
he/se/dat klin­ker
wi klin­kern
ji klin­kern
se klin­kern
Perfekt:
ik heff klin­kert
du hest klin­kert
he/se/dat hett klin­kert
wi hebbt klin­kert
ji hebbt klin­kert
se hebbt klin­kert
Kunjunktiv:
ik klin­ker
du klin­kerst
he/se/dat klin­ker
wi klin­kern
ji klin­kern
se klin­kern
Imperativ:
klin­ker!
klin­kert!

Etymologie:

Woort afleidt von: Klinker