Utspraak op Platt: /føː͡ɐtɾɛkn̩/
Verb
Sülven: vör·tre·cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
vör­tre­cken
PPP:
vör­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik treck vör
du tre­ckst vör
he/se/dat tre­ckt vör
wi tre­ckt vör
ji tre­ckt vör
se tre­ckt vör
Vergangen Tiet:
ik tröck vör
du trö­ckst vör
he/se/dat tröck vör
wi trö­cken vör
ji trö­cken vör
se trö­cken vör
Perfekt:
ik heff vör­tro­cken
du hest vör­tro­cken
he/se/dat hett vör­tro­cken
wi hebbt vör­tro­cken
ji hebbt vör­tro­cken
se hebbt vör­tro­cken
Kunjunktiv:
ik tröck vör
du trö­ckst vör
he/se/dat tröck vör
wi trö­cken vör
ji trö­cken vör
se trö­cken vör
Imperativ:
treck vör!
tre­ckt vör!
Infinitiv:
vör­tre­cken
PPP:
vör­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik treck vör
du tre­ckst vör
he/se/dat tre­ckt vör
wi tre­ckt vör
ji tre­ckt vör
se tre­ckt vör
Vergangen Tiet:
ik treck vör
du tre­ckst vör
he/se/dat treck vör
wi tre­cken vör
ji tre­cken vör
se tre­cken vör
Perfekt:
ik heff vör­tro­cken
du hest vör­tro­cken
he/se/dat hett vör­tro­cken
wi hebbt vör­tro­cken
ji hebbt vör­tro­cken
se hebbt vör­tro­cken
Kunjunktiv:
ik treck vör
du tre­ckst vör
he/se/dat treck vör
wi tre­cken vör
ji tre­cken vör
se tre­cken vör
Imperativ:
treck vör!
tre­ckt vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + trecken