Utspraak op Platt: /dʊlkœpm̩/
Verb
Sülven: dul·l·köp·pen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
dul­l­köp­pen
PPP:
dull­köpp­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik dull­köpp
du dull­köpp­st
he/se/dat dull­köpp­t
wi dull­köpp­t
ji dull­köpp­t
se dull­köpp­t
Vergangen Tiet:
ik dull­köpp
du dull­köpp­st
he/se/dat dull­köpp
wi dull­köp­pen
ji dull­köp­pen
se dull­köp­pen
Perfekt:
ik heff dull­köpp­t
du hest dull­köpp­t
he/se/dat hett dull­köpp­t
wi hebbt dull­köpp­t
ji hebbt dull­köpp­t
se hebbt dull­köpp­t
Kunjunktiv:
ik dull­köpp
du dull­köpp­st
he/se/dat dull­köpp
wi dull­köp­pen
ji dull­köp­pen
se dull­köp­pen
Imperativ:
dull­köpp!
dull­köpp­t!

Etymologie:

Woort afleidt von: Dullkopp