Utspraak op Platt: /kɔu̯kəln/
Verb
Sülven: ko·keln
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
De Kinner hebbt kokelt un dor denn bi de Mülltünn in Brand steken.

Verbformen:

Infinitiv:
ko­keln
PPP:
ko­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ko­kel
du ko­kelst
he/se/dat ko­kelt
wi ko­kelt
ji ko­kelt
se ko­kelt
Vergangen Tiet:
ik ko­kel
du ko­kelst
he/se/dat ko­kel
wi ko­keln
ji ko­keln
se ko­keln
Perfekt:
ik heff ko­kelt
du hest ko­kelt
he/se/dat hett ko­kelt
wi hebbt ko­kelt
ji hebbt ko­kelt
se hebbt ko­kelt
Kunjunktiv:
ik ko­kel
du ko­kelst
he/se/dat ko­kel
wi ko­keln
ji ko­keln
se ko­keln
Imperativ:
ko­kel!
ko­kelt!