Utspraak op Platt: /hɔu̯çkɾiːɡn̩/
Verb
Sülven: hoog·krie·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He kunn de Been kuum noch hoogkriegen.

Verbformen:

Infinitiv:
hoog­krie­gen
PPP:
hoog­kre­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krieg hoog
du krigg­st hoog
he/se/dat krigg­t hoog
wi kriegt hoog
ji kriegt hoog
se kriegt hoog
Vergangen Tiet:
ik kreeg hoog
du kreegst hoog
he/se/dat kreeg hoog
wi kre­gen hoog
ji kre­gen hoog
se kre­gen hoog
Perfekt:
ik heff hoog­kre­gen
du hest hoog­kre­gen
he/se/dat hett hoog­kre­gen
wi hebbt hoog­kre­gen
ji hebbt hoog­kre­gen
se hebbt hoog­kre­gen
Kunjunktiv:
ik kreeg hoog
du kreegst hoog
he/se/dat kreeg hoog
wi kre­gen hoog
ji kre­gen hoog
se kre­gen hoog
Imperativ:
krieg hoog!
kriegt hoog!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: hoog + kriegen