Utspraak op Platt: /afbɾɪnɡn̩/
Verb
Sülven: af·brin·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­brin­gen
PPP:
af­bröch­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bring af
du bringst af
he/se/dat bringt af
wi bringt af
ji bringt af
se bringt af
Vergangen Tiet:
ik brö­ch af
du bröch­st af
he/se/dat brö­ch af
wi brö­chen af
ji brö­chen af
se brö­chen af
Perfekt:
ik heff af­bröch­t
du hest af­bröch­t
he/se/dat hett af­bröch­t
wi hebbt af­bröch­t
ji hebbt af­bröch­t
se hebbt af­bröch­t
Kunjunktiv:
ik brö­ch af
du bröch­st af
he/se/dat brö­ch af
wi brö­chen af
ji brö­chen af
se brö­chen af
Imperativ:
bring af!
bringt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + bringen