Utspraak op Platt: /affɪŋəɾɛːɾən/
Verb
Sülven: af·fin·ge·re·ren
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Dat kannst du di sülven affingereren.

Verbformen:

Infinitiv:
af­fin­ge­re­ren
PPP:
af­fin­ge­reert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fin­ge­reer af
du fin­ge­reerst af
he/se/dat fin­ge­reert af
wi fin­ge­reert af
ji fin­ge­reert af
se fin­ge­reert af
Vergangen Tiet:
ik fin­ge­reer af
du fin­ge­reerst af
he/se/dat fin­ge­reer af
wi fin­ge­re­ren af
ji fin­ge­re­ren af
se fin­ge­re­ren af
Perfekt:
ik heff af­fin­ge­reert
du hest af­fin­ge­reert
he/se/dat hett af­fin­ge­reert
wi hebbt af­fin­ge­reert
ji hebbt af­fin­ge­reert
se hebbt af­fin­ge­reert
Kunjunktiv:
ik fin­ge­reer af
du fin­ge­reerst af
he/se/dat fin­ge­reer af
wi fin­ge­re­ren af
ji fin­ge­re­ren af
se fin­ge­re­ren af
Imperativ:
fin­ge­reer af!
fin­ge­reert af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + fingereren