Utspraak op Platt: /afmɛlkn̩/
Verb
Sülven: af·mel·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
De Koh is afmelkt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­mel­ken
PPP:
af­melkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik melk af
du melkst af
he/se/dat melkt af
wi melkt af
ji melkt af
se melkt af
Vergangen Tiet:
ik melk af
du melkst af
he/se/dat melk af
wi mel­ken af
ji mel­ken af
se mel­ken af
Perfekt:
ik bün af­melkt
du büst af­melkt
he/se/dat is af­melkt
wi sünd af­melkt
ji sünd af­melkt
se sünd af­melkt
Kunjunktiv:
ik melk af
du melkst af
he/se/dat melk af
wi mel­ken af
ji mel­ken af
se mel­ken af
Imperativ:
melk af!
melkt af!
Infinitiv:
af­mel­ken
PPP:
af­mul­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik melk af
du melkst af
he/se/dat melkt af
wi melkt af
ji melkt af
se melkt af
Vergangen Tiet:
ik mölk af
du mölkst af
he/se/dat mölk af
wi möl­ken af
ji möl­ken af
se möl­ken af
Perfekt:
ik bün af­mul­ken
du büst af­mul­ken
he/se/dat is af­mul­ken
wi sünd af­mul­ken
ji sünd af­mul­ken
se sünd af­mul­ken
Kunjunktiv:
ik mölk af
du mölkst af
he/se/dat mölk af
wi möl­ken af
ji möl­ken af
se möl­ken af
Imperativ:
melk af!
melkt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + melken