Utspraak op Platt: /mɛlkn̩/
Verb
Sülven: mel·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Wi mööt noch de Köh melken.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
De Koh melkt goot.

Verbformen:

Infinitiv:
mel­ken
PPP:
melkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik melk
du melkst
he/se/dat melkt
wi melkt
ji melkt
se melkt
Vergangen Tiet:
ik melk
du melkst
he/se/dat melk
wi mel­ken
ji mel­ken
se mel­ken
Perfekt:
ik heff melkt
du hest melkt
he/se/dat hett melkt
wi hebbt melkt
ji hebbt melkt
se hebbt melkt
Kunjunktiv:
ik melk
du melkst
he/se/dat melk
wi mel­ken
ji mel­ken
se mel­ken
Imperativ:
melk!
melkt!
Infinitiv:
mel­ken
PPP:
mul­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik melk
du melkst
he/se/dat melkt
wi melkt
ji melkt
se melkt
Vergangen Tiet:
ik mölk
du mölkst
he/se/dat mölk
wi möl­ken
ji möl­ken
se möl­ken
Perfekt:
ik heff mul­ken
du hest mul­ken
he/se/dat hett mul­ken
wi hebbt mul­ken
ji hebbt mul­ken
se hebbt mul­ken
Kunjunktiv:
ik mölk
du mölkst
he/se/dat mölk
wi möl­ken
ji möl­ken
se möl­ken
Imperativ:
melk!
melkt!