Utspraak op Platt: /ɾanɾɛkn̩/
Verb
Sülven: ran·re·cken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Ik kann dor nich ranrecken, dat is to wiet weg.
[2]
Opbowoortschatt
Figurativ
plattdüütsch:
op dat sülve Niveau ween
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
ran­re­cken
PPP:
ran­re­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik reck ran
du re­ckst ran
he/se/dat re­ckt ran
wi re­ckt ran
ji re­ckt ran
se re­ckt ran
Vergangen Tiet:
ik reck ran
du re­ckst ran
he/se/dat reck ran
wi re­cken ran
ji re­cken ran
se re­cken ran
Perfekt:
ik heff ran­re­ckt
du hest ran­re­ckt
he/se/dat hett ran­re­ckt
wi hebbt ran­re­ckt
ji hebbt ran­re­ckt
se hebbt ran­re­ckt
Kunjunktiv:
ik reck ran
du re­ckst ran
he/se/dat reck ran
wi re­cken ran
ji re­cken ran
se re­cken ran
Imperativ:
reck ran!
re­ckt ran!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ran + recken